مقررات ملی ساختمان ایران – قسمت دوم

ما در ادامه مقاله بلاگ فروشگاه لوازم آسانسور سعی کرده ایم به تعاریف مختلف آسانسور بپردازیم.

مقررات ملی ساختمان ایران

تعاریف آسانسور

آسانسور:  وسیله ای است متشکل از کابین، معمولا وزنه تعادل و اجزای دیگر که با روش های مختلف، مسافر، بار یا هر دو را در مسیر بین طبقات ساختمان جابه جا می کند.

آسانسور کششی:  آسانسوری است که حرکت آن بر اثر ایجاد نیروی اصطحکاک بین سیم بکسل و شیار فلکه کشش، به هنگام چرخش آن، توسط سیستم محرکه به وجود می آید.

آسانسور هیدرولیکی: در این نوع آسانسور سیلندر و پیستون هیدرولیکی عامل حرکت کابین بوده و ممکن است دارای وزنه تعادل نیز باشد.

بالاسری:  فاصله قائم بین کف بالاترین محل توقف کابین تا زیر سقف چاه آسانسور را بالاسری گویند.

پلکان برقی: وسیله ای است که در مسیر حرکت افراد پیاده جهت بالا یا پایین بردن آن ها در دو طبقه غیر هم سطح به کار می رود و به وسیله پله که توسط نیروی محرکه برقی به حرکت در آورده می شود سبب جا به جایی افراد می گردد. این وسیله در اماکن عمومی نظیر فرودگاه ها، مترو، پایانه ها، ساختمان های تجاری، فروشگاه های بزرگ و ….. به کار می رود.

انواع آسانسور,تعاریف آسانسور,انواع آسانسور

پیاده رو متحرک:  پیاده رو متحرک وسیله ای جهت انتقال افراد در سطوح هم تراز یا سطوح با اختلاف ارتفاع کم می باشند، به انواعی از آن که با سطح افق زاویه دارد رمپ برقی نیز می گویند.

پله:  به قسمتی از پلکان برقی یا پیاده رو متحرک گفته می شود که افراد روی آن می ایستند. معمولا جنس آن ها از آلومینیوم با سطح شیاردار در جهت حرکت است.

تابلو کنترل آسانسور: مجموعه ای شامل مدارهای فرمان و قدرت که وظیفه کنترل حرکت کابین و پاسخگویی به احضار به عهده دارد.

تعمیرکار: فرد یا افراد مجاز ومتخصص صاحب صلاحیت که وظیفه سرویس و یا تعمیر آسانسور را به عهده دارند.

تراز طبقه شدن: منظور هم تراز شدن کف کابین با کف تمام شده طبقه در محل وروردی به آسانسور است.

چاه: فضایی است که ریل ها و برخی تجهیزات دیگر آسانسور در آن نصب می شوند و کابین و وزنه تعادل در این مکان حرکت می نمایند.

چاهک: فاصله قائم بین کف پایین ترین محل توقف تا کف چاه آسانسور( به ابعاد چاه آسانسور) را چاهک می گویند.

انواع آسانسور,تعاریف آسانسور,انواع آسانسور

درهای طبقات: درهایی هستند که در محل ورودی طبقات به کابین قرار می گیرند.

درکابین: دری است که در ورودی کابین قر ار دارد و معمولا به طور خودکار باز و بسته می شود.

دستگیره: دستگیره( در پلکان برقی یا پیاده رو متحرک)، از جنس لاستیک با الیاف مخصوص می باشد، که متحرک بوده و سرعت آن با سرعت حرکت پله یکسان است. افراد هنگام بالا رفتن یا پایین آمدن از آن استفاده می کنند.( طبق مقررات ملی ساختمان ایران )

ریل های راهنما: اجزای فلزی با مقطع T که برای هدایت کابین یا وزنه تعادل( در صورت وجود) به کار می روند.

زنجیر جبران(سیم بکسل جبران) : در ساختمان های مرتفع وقتی که کابین در بالا ویا پایین ترین طبقه قرار می گیرد مجموع وزن سیم بکسل ها که مقدار قابل ملاحظه ای است به یک سمت فلکه کششی منتقل می شود. برای کنترل وزن متغییر طناب، یک سیم بکسل یا زنجیر، از تیر پایین یوک کابین به تیر پایین وزنه تعادل هم وزن سیم بکسل ها متصل می شود تا اضافه وزن به وجود آمده توسط سیم بکسل ها را جبران نماید و به آن طناب، سیم بکسل یا زنجیر جبران می گویند.

زاویه شیب: حداکثر زاویه ای است که پله یا تسمه نسبت به سطح افق می سازد.

سرعت اسمی پلکان برقی(پیاده رو متحرک): سرعت خطی در جهت حرکت پله یا تسمه در هنگامی که باری روی آن وجود ندارد.

سیستم اضافه بار: در برخی آسانسورها برای جلوگیری از اضافه بار حسگری را به شیوه های مختلف تعبیه می کنند تا هنگام سوار شدن مسافر یا گذاشتن بار، بیش از ظرفیت پیش بینی شده در کابین، ضمن اعلام خبر تا تخلیه بار اضافی از حرکت آسانسور جلوگیری شود. (بر مبنای مقررات ملی ساختمان ایران )

سیستم ترمز ایمنی( سیستم پاراشوت): سیستم مکانیکی که ترجیحا در قسمت زیرین یا بالای چهارچوب (یوک) کابین و وزنه تعادل ( در صورت لزوم) قرار می گیرد و در مواقع اضطراری با افزایش غیر عادی سرعت، فعال شده و سبب توقف کابین یا وزنه تعادل( به وسیله قفل شدن کابین یا وزنه تعادل به ریل ها) می شوند.

سرعت اسمی آسانسور: حداکثر سرعت کابین هنگام حرکت عادی را سرعت اسمی می گویند.

سیستم های فراخوانی آسانسور: نحوه پاسخ به احضار مسافران در آسانسور که با توجه به نوع کاربری ساختمان می تواند متفاوت باشد. انتخاب صحیح این سیستم اهمیت زیادی دارد.

سطح مفید کابین: سطحی است که برای ایستادن مسافر به کار گرفته می شود و مقدار آن متناسب با ظرفیت بار یا مسافر محاسبه می شود.

شیر اطمینان: شیر هیدرولیکی است که برای جلوگیری از سقوط یا افزایش ناگهانی سرعت کابین در آسانسورهای هیدرولیکی قرار می گیرد.

شانه ثابت: قطعه ثابتی در دو انتهای پله می باشد که دارای دنده های متناسب با شیارهای روی پله یا تسمه می باشد و از ورود اشیا خارجی و پای مسافران به داخل شیار پله جلوگیری می کند.

ضربه گیر( بافر) : وسیله ای ارتجاعی است که برای جلوگیری از برخورد کنترل نشده کابین و یا وزنه تعادل به کف چاهک به کار می رود. این وسیله لازم است طوری طراحی و انتخاب گردد که قسمتی از انرژی جنبشی کابین را مستهلک کند باید توجه داشت که ضربه گیر برای متوقف کردن کابین به هنگام سقوط آزاد آن طراحی نشده است.

طبقه اصلی ورودی: طبقه ای است که ورود افراد پیاده به ساختمان از آن طریق انجام می شود و معمولا هم تراز سطح خیابان است. چنانچه در ساختمانی دسترسی های اصلی مختلفی به یک آسانسور وجود داشته باشد پایین ترین آن ها  طبقه اصلی محسوب می شود.

طول مسیر حرکت: ارتفاع بین کف پایین ترین طبقه توقف آسانسور تا کف پایین ترین طبقه توقف آسانسور، طول مسیر حرکت نامیده می شود.

نظرات برای این پست بسته شده است.