الزامات اولیه انتخاب آسانسور – قسمت دوم

طراح ( معمار طراح) باید تعداد، ظرفیت و نوع ( مسافربر، باربر و…) آسانسورهای ساختمان را در مراحل اولیه طراحی، تعیین و آن ها را بر اساس اطلاعات به دست آمده و مقررات این مبحث جانمایی کند.

پیش بینی تمهیدات لازم متناسب با شرایط اقلیمی به عده طراح می باشد. در ساختمان های با طول مسیر قائم حرکت بیش از 7 متر از کف ورودی اصلی( معمولا بیش از سه طبقه)، تعبیه آسانسور الزامی می باشد.

در ساختمان های غیر مسکونی طول مسیر قائم حرکت از کف پایین ترین طبقه تا کف بالاترین طبقه محاسبه می شود.

درساختمان های 8 طبقه با ساختمان های با طول مسیر حرکت 28 متر و بیشتر از کف ورودی اصلی، باید حداقل 2 دستگاه آسانسور پیش بینی گردد، حتی اگر از نظر محاسبات تعداد و ظرفیت، یک دستگاه آسانسور کفایت نماید.

در کلیه ساختمان های با طول مسیر حرکت بیش از 21 متر از کف ورودی اصلی، لازم است حداقل یک دستگاه آسانسور مناسب حمل بیمار(برانکاردبر) تعبیه شود. باید با یک علامت مخصوص قابل روئیت مشخص شده و به کلیه طبقات سرویس دهد.

در ساختمان هایی که وجود آسانسور الزامی می باشد، باید حداقل یکی از آسانسورها قابلیت حمل صندلی چرخدار را دارا باشد. در ساختمان بیمارستان های بیش از یک طبقه، وجود حداقل یک دستگاه آسانسور تخت بر اجباری است.

در صورتیکه که سطح شیب دار مناسب وجود داشته باشد این الزام وجود ندارد. در ساختمان های دسته چهارم و مکان های نگهداری سالمندان و معلولان بیش از یک طبقه، تعبیه حداقل یک دستگاه آسانسور برانکاردبر الزامی است، مگر اینکه سطح شیب دار مناسبی وجود داشته باشد. در ساختمان های دسته سوم که مشمول مقررات ذکر شده نمی باشد وجود حداقل یکم دستگاه آسانسور با قابلیت حمل صندلی چرخدار الزامی است.

در صورتیکه سطح شیب دار مناسب برای تردد صندلی چرخدار در کلیه طبقات وجود داشته باشد، این الزام وجود ندارد. آسانسورهایی که قابلیت حمل صندلی چرخدار را دارند باید داراری الزامات زیر باشند:

الف: حداقل ابعاد کابین 1100 در 1400 میلی متر باشد

ب: حداقل عرض بازشو در کابین 800 میلی متر باشد

پ: مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد باشد و مجهز به دکمه بازماندن در کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن در باشد.

آسانسورهایی که قابلیت حمل بیمار( برانکاردبر) را دارند باید دارای الزامات زیر باشند:

الف: حداقل ابعاد کابین 1100 در 2100 میلی متر باشد

ب: حداقل عرض بازشو در کابین 900 میلی متر باشد

پ: مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد باشد

ت: مجهز به دکمه باز ماندن در کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن در باشد.

آسانسورهایی که قابلیت حمل تخت بیمار( تخت بر) را دارند باید دارای الزامات زیر باشند:

الف: حداقل ابعاد کابین 1400 در 2400 میلی متر باشد

ب: حداقل عرض و حداقل ارتفاع بازشو در کابین به ترتیب 1300 و 2100 میلی کمتر باشد

پ: مجهز به سیستم کنترل سرعت ولتاژ و فرکانس متغیر باشد

ت: مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد باشد

ث: مجهز به دکمه باز ماندن در کابین برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن در باشد

ج: مجهز به کلید مخصوصی باشد که آسانسور را در اختیار کاربران آموزش دیده قرار دهد

چ: مجهز به سیستم برق اضطراری باشد به گونه ای هنگام قطع برق، آسانسور را به نزدیک ترین طبقه هدایت نماید.

در محاسبات ترافیک، علاوه بر کمیت، کیفیت سرویس نیز باید مد نظر قرار بگیرد. به نحوی که حرکت آسانسور از طبقه وروذی اصلی به طور متوسط در هر 100 ثانیه یک بار صورت گیرد.