طراحی و آماده سازی محل آسانسور و اجزا آن

جانمایی آسانسور

طراح باید محل صحیح قرارگیری آسانسور در ساختمان را با توجه به معیارهای سهولت دسترسی و سهولت رفت و آمد مسافران و هدایت آن ها به سمت آسانسور تعیین نماید، به گونه ای که آسانسور مرکز حرکتی و ترافیکی ساختمان قرار گرفته و بتوان با کمترین حرکت و جابه جایی مسافر یا بار، از نقاط مختلف ساختمان به آن ها دسترسی پیدا کرد.

حداکثر مسافت از در ورودی ساختمان یا آپارتمان ها تا در آسانسور در هر طبقه 40 متر می باشد. آسانسورها باید به نحوی جانمایی شوند که مسافت طی شده توسط مسافران برای سوار شدن به هر کابین، حداقل ممکن باشد.

در صورتیکه تعداد آسانسور سه دستگاه یا کمتر باشد می توان آن ها را در یک چاه قرار داد. اگر تعداد آسانسور 4 دستگاه باشد باید حداقل در 2 چاه مجزا قرار گیرند و در صورتیکه بیشتر از 4 دستگاه باشند حداکثر 4 دستگاه آسانسور می توانند در یک چاه مشترک قرار گیرند.

ورود و خروج افراد از آسانسور به طبقات و بالعکس باید به راحتی و بدون تداخل حرکتی صورت گیرد و فضای کافی جهت انتظار، در ورودی ها و خروجی ها در نظر گرفته شود.

در هتل ها، بیمارستان ها و ساختمان های مسکونی لازم است برای جلوگیری از انتقال سرو صدای ناشی از عملکرد و حرکت آسانسور تمهیدات لازم پیش بینی گردد و چاه آسانسور از اتاق های بستری یا خواب دور باشد.

چاه آسانسور

ابعاد چاه آسانسور باید متناسب با ظرفیت کابین، نوع در و سرعت آسانسور طراحی شود. در صورتیکه دیواره های اطراف چاه آسانسور بتنی باشد طراح باید صفحات آهنی و پروفیل های فلزی مخصوص جهت نصب اجزای آسانسور را در محل های مورد نیاز پیش بینی نماید. در صورتیکه سازه اطراف چاه آسانسور فلزی باشد، لازم است پیش بینی های لازم جهت اتصال اجزای آسانسور به سازه ساختمان به عمل آید.

استفاده از بولت های مخصوص بتن یا بولت های مخصوص دیوارهای آجری که قابلیت تحمل نیروهای وارده به اجزا مرتبط را دارند مجاز می باشد.

در شرایطی که این اجزا دارای عملکرد کششی باشند، استفاده از صفحات آهنی که به وسیله تفنگ های چاشنی دار در بتن کار گذاشته می شوند مجاز نیست. برای جلوگیری از اضافه بار مساحت کابین باید محدود گردد. بدین منظور ضمن توجه به ابعاد ارائه شده برای چاه آسانسور توجه به حداکثر و حداقل مساحت مجاز داخل کابین، الزامی است. در آسانسورهای خودروبر غیر تجاری که بهره برداری از آن ها توسط اشخاص مجاز و آموزش دیده انجام می شود، به ازای هر 200 کیلوگرم بار اضافی 0/18 متر مربع به سطح کابین اضافه شود.

دیواره ها و سقف چاه آسانسور

دیواره ها و تیغه های پوشاننده چاه آسانسور باید از مصالح مقاوم در برابر آتش (با قابلیت تحمل بیشتر از یک ساعت) ساخته شوند، که در اثر حرارت، گاز و دود مسموم کننده یا خطرناک از آن ها متصاعد نشده و باعث ایجاد گرد و غبار نشوند.

در صورتیکه دیواره های چاه آسانسور از شیشه ساخته شوند مقاومت در برابر حریق ملاک نمی باشد ولیکن باید این شیشه ها از نوع لمینیت شده با ارتفاع متناسب با اندازه های مشخص شده در استانداردهای ملی آسانسور مطابق باشد.

از آن جا که بارهای استاتیکی و دینامیکی قطعات ثابت و تجهیزات متعلق به آسانسور، به علاوه ظرفیت آن بر سقف چاه آسانسور وارد می شود. کلیه نیروهای به این سقف، باید محاسبه شده و در طراحی سازه و سقف چاه لحاظ گردد.

در کابین های دارای در، سطح داخلی دیوارهای چاه آسانسور در سمت ورودی های کابین باید صاف و بدون برجستگی و یا فرورفتگی باشد. در صورت وجود این برجستگی باید با زاویه 60 درجه نسبت به سطح افق پوشانده شود.

سطح داخلی دیواره های چاه آسانسور باید با مصالح مناسب به گونه ای پوشانیده شوند که کمترین خلل و فرج را دارا باشد.

چاه باید منحصرا برای آسانسور باشد. نصب و عبور هر گونه لوله، کابل، سیم و تجهیزات دیگر، به استثنا سیم کشی و لوله کشی برق مربوط به سیستم روشنایی چاه، کابل های برق تغذیه و سیستم کنترل مخصوص آسانسور در داخل چاه آسانسور، ممنوع است.

روشنایی چاه آسانسور باید به نحو مطلوب تامین گردد. بدین ترتیب لازم است دو عدد چراغ در فاصله 0/5 متر از بالاترین و پایین ترین نقطه چاه و مابقی چراغ ها با فواصل حداکثر 7 متر با حفاظ و با قابلیت روشن و خاموش شدن از محل موتورخانه نصب شوند.

مدار تغذیه سیستم روشنایی موتورخانه، روشنایی چاه و پریزهای برق باید طوری در نظر گرفته شود که در صورت قطع مدار تغذیه آسانسور به منظور تعمیرات احتمالی و موارد دیگر، مدار تغذیه آن ها برقرار بماند. وزنه تعادل و کابین باید در یک چاه باشند.