ویژگی آسانسورهای مورد استفاده افراد ناتوان جسمی

در آسانسورهایی که احتمال جابجایی افراد ناتوان جسمی بیشتر است، (ساختمان‌های دسته دوم سوم وچهارم) علاوه‌ بر رعایت کلیه ضوابط آسانسورها، باید ضوابط و مقررات زیر نیز رعایت گردد:

1- عرض در طبقات حداقل باید ۸۰۰ میلی متر باشد، ولی توصیه می ‌شود دَر طبقات برای این نوع آسانسور، از نوع اتوماتیک و با عرض ۹۰۰ میلی متر انتخاب شود .

2- مسیر دسترسی به دَر آسانسور مخصوصاً ورودی اصلی باید بدون مانع یا شیب تند باشد.

3- حداقل عرض کابین در ساختمان ‌های عمومی ۱۱۰۰ میلی متر و حداقل عمق ۱۴۰۰ میلی متر می ‌باشد.

4- حداقل یک دستگیره روی یک دیواره کابین در ارتفاع ۹۰۰ میلی متری نصب شود، سطح مقطع این دستگیره بین ۳۰ تا ۴۵ میلی متر با شعاع انحنای ۱۰ میلی متر و فاصله آن از دیواره کابین حداقل ۳۵ میلی متر باشد.

5- در صورتی ‌که نیاز به تعبیه صندلی تاشو برای نشستن افراد ناتوان در داخل کابین باشد نشیمن این صندلی باید حداقل ۳۰۰ میلی متر عمق و ۴۰۰ میلی متر عرض داشته باشد و در ارتفاع ۵۰۰ میلی متری از کف کابین نصب شود و حداقل ۱۰۰ کیلوگرم بار را تحمل نماید.

6- حداکثر رواداری توقف در تراز طبقه 10± میلی متر باشد.

7- زمان بازماندنِ در، متناسب با نوع کاربری توسط افراد ناتوان از ۲ تا ۲۰ ثانیه قابل تنظیم باشد.

8- در آسانسورهای تکی لازم است کنار درِ آسانسور حداقل شستی احضار و در آسانسورهای گروهی که روبروی هم هستند در هر دیوار تعبیه گردد.

9- لازم است رسیدن آسانسور به طبقه‌ مورد نظر و شروع باز شدن در طبقه با صدای زنگی که شدت صوتی آن قابل تنظیم از ۳۵ تا ۶۵ دسی‌بل باشد، اعلام گردد.

10- علاوه‌ بر وجود نشان ‌دهنده جهت حرکت آسانسور در داخل کابین، باید جهت حرکت به ‌صورت علائم صوتی نیز مشخص شود. بدین‌ منظور سیگنال ‌های صوتی منقطع تکی برای نشان ‌دادن جهت حرکت به سمت بالا و دوتایی برای نشان‌ دادن جهت حرکت به سمت پایین در داخل کابین پخش شود.